Okrągły rok

Okrągły rok. Dziś myślałam o Jeremim i jego, mijającym już niebawem, pierwszym roku życia. Stąd wierszyk o miesiącach. Chyba jednak zbyt trudny, by małe dziecko zapamiętało nazwy dwunastu miesięcy. Ale wierszyk powstał, więc będzie na blogu i już. Ma w sobie nieco wiedzy etymologicznej. Tłumaczy pochodzenie nazw poszczególnych miesięcy, ale tych tłumaczeń jest wiele. Ja sięgnęłam po jedno z nich.

W styczniu, tyczniem kiedyś zwanym,

tyczki ciął chłop spracowany.

Mroźny luty trzymał w domu,

wyjść nie chciało się nikomu.

W marcu Mars się opiekował

każdym, kto z wrogiem wojował.

W kwietniu zawsze słońca sporo,

z tego kwiaty wnet się biorą.

Maj od Mai dostał imię,

co boginią była w Rzymie.

Czerwie dojrzewają w czerwcu,

stąd są pszczoły na kobiercu.

Ukwiecona w lipcu lipa,
z niej herbata wyśmienita.

W sierpniu sierpem cięli zboże,

w żniwach aura dopomoże.

A we wrześniu wrzos liliowy,

uczeń do szkoły gotowy.

W październiku wyczesane;

len i  runo też wełniane.

W listopadzie liść opada,

czas gdy smutek nas dopada.

W grudniu zmarzłe grudy ziemi,

czekają, aż coś się zmieni.

Styka się ze styczniem grudzień.

A co w styczniu robią ludzie?

W styczniu tyczniem kiedyś zwanym,

tyczki ciął chłop spracowany...