Wilk

Wierszowaną bajeczkę o wilku napisałam dla Jeremiego zaraz po moim krótkim pobycie w sanatorium w Polanicy. Byłam tam z  Łukaszem. Pewnego dnia odwiedziły nas trzy Jego siostry. Przywiozły podarunki dla Jeremiego; między innymi książeczkę o wilku. Wspaniale wydana, szeleszcząca, z wieloma "zwisającymi" elementami, które półroczne dziecko może gryźć, gdy czuje taką potrzebę:) A na kilku stronach tej materiałowej książeczki znalazły się ilustracje, na podstawie których powstała właśnie moja bajeczka. Jeremi chętnie ogląda książeczkę, na zrozumienie wierszyka przyjdzie czas:) 

Wilk

Pewien Wilk, raczej ponury,

jadał dotąd tylko kury.

Aż tu nagle, dnia pewnego,

postanowił coś nowego.

Wyjął rzeczy ze swej szafki,

spodniom podwinął nogawki,

włożył bluzę i skarpety.

Popatrz; Wilk z innej planety!

Zwierz w ubraniu zachwyt budzi

nawet u niektórych ludzi.

Śląc uśmiechy w różne strony,

Wilk już pomysł ma szalony!

Do bajeczki się zakrada...

(Po to była maskarada!)

A że bal to, a nie knieja,

Wilk udaje wodzireja!

Kogut, Świnka i Kapturek,

co liliowy ma mundurek,

tańczą do muzyki w koło,

a Wilk myśli, marszczy czoło…

...i  do tańca prosi Świnkę.

Na jej widok łyka ślinkę.

Nie minęło minut sześć,

a Wilk zdążył Świnkę zjeść!

Teraz na Kapturka pora.

Wilk z tym daniem się uporał,

szybko wytarł brodę ścierką,

wypił wody też wiaderko.

A na deser Kogut stary.

Oj! brzuch boli, nie do wiary!

Do szpitala na sygnale

wieźli Wilka, by żył dalej.

Brzuch przecięli; wyszła Świnka,

potem Kogut i dziewczynka.

Lekarz zaszył brzuch Wilkowi,

do rozmowy są gotowi.

Wilku bury, będę srogi,

źle wybierasz życia drogi!

Zamiast mięsa i tłuszczyku,

jedz warzywa rozbójniku!

Jedz marchewki w szarym sosie,

a nie różowiutkie prosię!

Po jedzeniu szoruj zęby,

by ozdobą były gęby!

Wilk ze wstydu uciekł w knieje.
Nie wie nikt, co się z nim dzieje.
Ja nie tęsknię za nim wcale,
wciąż omijam wszystkie bale!