Koci problem

Kiedy zbliżał się czas powrotu do pracy mojej córki Mai, mamy Jeremiego, po urlopie macierzyńskim; należało rozwiązać problem opieki nad  Maluszkiem. Właściwie od  samych narodzin Jeremiego myślałam o tym, że to ja chciałabym i chyba powinnam zająć się Wnusiem. Bo kto? Niania (mam fatalne doświadczenia z nianiami mojej córki), żłobek?(dla mnie, pedagoga to instytucja zupełnie nieprzydatna w życiu dziecka, siedlisko chorób i stresów dla maleństw odrywanych od matek). Babcia jest najlepszą "instytucją" do opieki nad wnukiem; musi jednak dysponować niezłym zdrowiem i kondycją. Jeszcze kilka miesięcy przed 14 marca (dzień powrotu Mai do pracy), nie miałam ani zdrowia, ani kondycji. Dla Mai i Jeremiego zrobiłam wszystko, by dać radę. Mam nadzieję, że mimo obciążenia wieloma paskudnymi choróbskami doprowadzę Jeremiego do przedszkola:) Przedszkole to już zupełnie inna bajka: to nie tylko opieka, to rozwój oparty o socjalizację malucha. Od 4 roku życia bardzo wskazany:)  Wrócę teraz do mojego babciowania. Kiedy już wszystko stało się jasne; to ja będę z Jeremim, przygotowałam pokój dla Maluszka, by wszystko było pod ręką. Podczas tych przygotowań z wielką ciekawością przyglądała się wszystkiemu nasza kotka Fiera. Nie należy ona do łagodnych i ma na  sumieniu to i owo, dlatego myślałam  jak izolować ją od Jeremiego. I te moje przemyślenia stały się podstawą do napisania kolejnego wierszyka:)

Koci problem

Przyszła wiosna; cudny czas…

Pierwsze kwiaty cieszą nas…

Przyszła wiosna, ale wiosną

Czasem też problemy rosną…

Maja wracać ma do pracy.

Co z Jeremim? …się zobaczy!

Rozmawiała mama z tatą;

Mają już odpowiedź na to.

No i jest jak tego chcieli;

Jerko jest u babci Eli.

Ma łóżeczko u niej własne:

Nie za duże, nie za ciasne.

Ma zabawki kolorowe:

"Kluchy" i gryzaki nowe,

Ma żyrafę z dzwoneczkami,

z długą szyją i nogami.

Żyrafa ma wzywać ludzi;

Gdy się maluch w łóżku zbudzi;

Ciągnie Jerry but  żyrafy,

Bo zawołać nie potrafi.

Potem razem z babcią Elą

Na podłodze się weselą;

Podłogowiec pełza w tył

Ile tylko starczy sił.

Czasem na czworakach staje

I huśtawkę tak udaje.

Babcia śpiewa Jeremiemu,

on wtóruje po swojemu:)

Często „ba-ba” głośno krzyczy,

Lecz to babci nie dotyczy,

Bo dla Jeremka małego

„Ba-ba” nazwą jest wszystkiego.

No i gdzieś sporo po czwartej,

Kończą się u babci harce.

Mama Jerrego odbiera,

bo do domu jadą teraz.

Wreszcie kotka jest szczęśliwa,

A już była ledwo żywa,

Siedząc w jednym pokoiku

I słuchając dziecka krzyku.

Oburza ją ten porządek;

Bo gdzie podział się rozsądek,

By właścicielka mieszkania

Nic nie miała do gadania?

Zamykają drzwi przed nosem,

Tupią nogą, straszą głosem,

By trzymała się z daleka!

Trudno pojąć jej człowieka…